Fisterra met bus terug naar Santiago 0,000 km.
We zitten in een hotel vlak bij de kathedraal. Morgen inpakken en wegwezen.
Dag 32: Hospital - Fisterra 29 km (zondag 20 september 2015).
"We hebben niets verloren, we hebben niets gewonnen,
maar hier in Fisterra is de wereld terug begonnen."
We hebben de zon zien zakken in de... oceaan.
Pelgrims zijn weer toeristen geworden. Nog een beetje eraan wennen en we kunnen weer terug gewoon doen.
maar hier in Fisterra is de wereld terug begonnen."
We hebben de zon zien zakken in de... oceaan.
Pelgrims zijn weer toeristen geworden. Nog een beetje eraan wennen en we kunnen weer terug gewoon doen.
Dag 31: Valiserio - Hospital 26,2 km.
Mooi weer vandaag en een schitterende dag in het golvend Galicië. Groen landschap met grote boerderijen, koeien en maïs. Eenzame paden op en neer langs snelstromende riviertjes en beekjes.
We zijn zowat aan het uitbollen.
We zijn zowat aan het uitbollen.
Dag 30: Santiago - Vilaseria 33,7 km
Back on the road again! We zullen Fisterra er nog efkes bij doen.
Sabine heeft deze trip al 3 jaar geleden gemaakt en koos ervoor om een stuk met de bus te rijden.
Verder is men in Galicië wel milieubewust bezig. Er staan hier vele windmolens op de heuvels. En energie besparen doet men soms op een originele manier; in de douche bv. van deze alberge. Het stortbad en toilet zijn in één ruimte. Het licht reageert op een bewegingssensors. De douche gaat via een drukknop die na een tijdje uitvalt... Dan sta je onder de waterstraal en opeens gaat het licht uit. Armen zwaaien langs alle kanten, geen licht. Dan wachten tot de douche stopt en de deur openschuiven... weer licht voor een halve minuut... knop induwen... water... licht uit ... deur openschuiven... ... Nu begrijp ik ook waarom de vloer van het toilet er zo nat bij lag.
Sabine heeft deze trip al 3 jaar geleden gemaakt en koos ervoor om een stuk met de bus te rijden.
Verder is men in Galicië wel milieubewust bezig. Er staan hier vele windmolens op de heuvels. En energie besparen doet men soms op een originele manier; in de douche bv. van deze alberge. Het stortbad en toilet zijn in één ruimte. Het licht reageert op een bewegingssensors. De douche gaat via een drukknop die na een tijdje uitvalt... Dan sta je onder de waterstraal en opeens gaat het licht uit. Armen zwaaien langs alle kanten, geen licht. Dan wachten tot de douche stopt en de deur openschuiven... weer licht voor een halve minuut... knop induwen... water... licht uit ... deur openschuiven... ... Nu begrijp ik ook waarom de vloer van het toilet er zo nat bij lag.
Dag 29: Teo - Santiago de Compostella 14,5 km
We zijn er geraakt en nog net op tijd om de pelgrimsmis van 12u bij te wonen. Lang moeten aanschuiven om onze Compostela (diploma) af te halen.
Kaarsen ontstoken die moesten gebrand worden. Onze kaars is nog niet uitgebrand (maar Sabine haar teentje misschien ontstoken!)
Morgen gaan we verder richting Fisterra, 'het einde van de aarde'.
Kaarsen ontstoken die moesten gebrand worden. Onze kaars is nog niet uitgebrand (maar Sabine haar teentje misschien ontstoken!)
Morgen gaan we verder richting Fisterra, 'het einde van de aarde'.
Dag 28: Valga - Teo 19,3 km.
Het heeft een paar keer hard geregend, net op momenten dat wij binnen zaten. We hebben dus 'chance' gehad en de paraplu niet moeten opentrekken. De zon kwam er soms even door. Mijn schoenen hebben een beetje kunnen drogen.
Morgen zullen we de Jakobsstad bereiken want we zitten op minder dan 15 km. Het zal al heel slecht moeten gaan als we dat niet halen. We bereiden ons al voor op de kater. Misschien kunnen we er nog een stukje aanbreien door naar Fisterra verder te lopen. We zullen zien.
Morgen zullen we de Jakobsstad bereiken want we zitten op minder dan 15 km. Het zal al heel slecht moeten gaan als we dat niet halen. We bereiden ons al voor op de kater. Misschien kunnen we er nog een stukje aanbreien door naar Fisterra verder te lopen. We zullen zien.
Dag 27: Portela - Valga 18,8 km
Wanneer we dachten dat het zondag geregend had, waren we een beetje naïef. Vandaag was het in de extreem overtreffende trap. Dit was onze tweede dag van de cursus 'pelgrimeren in de regen'. Morgen misschien het examen!
Ik weet nu dat mijn schoenen goed waterdicht zijn; dwz wanneer er water 'in' komt, kan het er niet meer 'uit'. Op het laatste klotste het water tot boven mijn enkels en hier in de alberge goot ik mijn bottines leeg. Mijn voeten blijken dit alles nog goed doorstaan te hebben, hopelijk morgen geen teenproblemen. Wellicht moeten we de blarenstand terug opstellen.
Santiago ligt op twee boogscheuten, maar 't zal wellicht voor overmorgen zijn eer we de Portica della Gloria zullen betreden.
Ik weet nu dat mijn schoenen goed waterdicht zijn; dwz wanneer er water 'in' komt, kan het er niet meer 'uit'. Op het laatste klotste het water tot boven mijn enkels en hier in de alberge goot ik mijn bottines leeg. Mijn voeten blijken dit alles nog goed doorstaan te hebben, hopelijk morgen geen teenproblemen. Wellicht moeten we de blarenstand terug opstellen.
Santiago ligt op twee boogscheuten, maar 't zal wellicht voor overmorgen zijn eer we de Portica della Gloria zullen betreden.
Dag 26: Arcade - Portela 22,6 km
Eerst nog wat variatie op het thema van gisteren: een beetje regen. Sabine had nu haar beenkappen ook opgedolven en aangetrokken. Meteen kwam er een verbetering in het weer en het bleef droog.
Eigenaardig genoeg niet zoveel pelgrims gezien vandaag, tot we hier in Portela arriveerden. We hangen zowat tussen twee etappeplaatsen in. Hier huizen (hokken) we samen in een oude school. We slapen met 16 in één kamer. De was wil ook niet erg drogen.
Eigenaardig genoeg niet zoveel pelgrims gezien vandaag, tot we hier in Portela arriveerden. We hangen zowat tussen twee etappeplaatsen in. Hier huizen (hokken) we samen in een oude school. We slapen met 16 in één kamer. De was wil ook niet erg drogen.
Dag 26: Mos - Arcade 16,5 km.
Deze zondag stond in het teken van een bijzonder thema: regen !
Eerst motregen, dan fijne regen, daarna zachte regen, toen echte regen, nadien harde regen, dan schuilen tegen regen, later milde regen, regen in de nek, regen in de schoenen, regen in de kousen, geen regen op terras, geen regen bij het eten, toch regen bij de frieten, toch regen bij de kip, zingen in de regen, weinig kilometers in de regen, net voor de regen binnen. Eindelijk een heerlijk warm bad!
Eerst motregen, dan fijne regen, daarna zachte regen, toen echte regen, nadien harde regen, dan schuilen tegen regen, later milde regen, regen in de nek, regen in de schoenen, regen in de kousen, geen regen op terras, geen regen bij het eten, toch regen bij de frieten, toch regen bij de kip, zingen in de regen, weinig kilometers in de regen, net voor de regen binnen. Eindelijk een heerlijk warm bad!
Dag 25: TUI - Mos 22km (zaterdag 12 september)
We zaten in een echte oorlog... een pijlenoorlog. De camino werd verlegd om een industriezone te vermijden. Maar de plaatselijke horeca zag daardoor zijn klanten verminderen. Dan maar zelf in het verweer met gele verfkwast. Eerst originele pijlen zwart maken (vandaar die uitdrukking) en dan pijlen in andere richting aanbrengen. Dan komen de officiëlen weer met zwarte en gele verf, en later weer die kwasten van de horeca. Dat kan zo nog een tijdje duren. Gelukkig waren we gewapend met folders en foto's om ons op het rechte pad te houden. Sowieso zouden we toch in Porrino uitkomen.
Daarna nog een klein wedstrijdje onder pelgrims voor wie er eerst in Mos zou zijn: wie eerst komt, eerst maalt. De bedden hier zijn beperkt en men kan ze niet reserveren.
Er komen steeds meer pelgrims. Er zijn er nu ook nog bij die maar pas in TUI gestart zijn. We schatten dat er ongeveer 100 pelgrims samen met ons onderweg zijn voor deze etappe. Vanmorgen, bij het eten van een sandwich in een café, telde ik al 15 passanten. Men zou voor minder een hekel aan pelgrims krijgen.
Daarna nog een klein wedstrijdje onder pelgrims voor wie er eerst in Mos zou zijn: wie eerst komt, eerst maalt. De bedden hier zijn beperkt en men kan ze niet reserveren.
Er komen steeds meer pelgrims. Er zijn er nu ook nog bij die maar pas in TUI gestart zijn. We schatten dat er ongeveer 100 pelgrims samen met ons onderweg zijn voor deze etappe. Vanmorgen, bij het eten van een sandwich in een café, telde ik al 15 passanten. Men zou voor minder een hekel aan pelgrims krijgen.
Nog 93194 meter.
Dag 24: Rubiaes - TUI 19,3 km.
Portugal is afgelopen, afgesloten. We zitten in Spanje en naderen ons doel. Een beetje aanpassen aan de plaatselijke gewoonten.
Vandaag weer mooie paden onder een afwisselend wolkendek. Morgen moeten we een laatste hindernis halen; grote afstand overbruggen.
Vandaag weer mooie paden onder een afwisselend wolkendek. Morgen moeten we een laatste hindernis halen; grote afstand overbruggen.
Dag 23: Ponte de Lima - Rubiaes 18,1 km.
Schitterende dag vandaag. De kast met superlatieven mag opengetrokken worden. Het begon nochtans in de mist. Van de verlichting en de brug van Ponte de Lima konden we geen goede foto's maken. Maar daarna brak de zon door het wolkendek en belichtte een mooi bergachtig landschap. We moesten zo'n 400 hoogtemeters stijgen. Stijle bergpaden door de bossen wisselden af met oude romeinse steenwegen langs en onder soms onder druivenranken met zware trossen.
Vele bloemen versieren de tuinen en wegbermen: Portugal op zijn mooist ... en op z'n laatst!
Vele bloemen versieren de tuinen en wegbermen: Portugal op zijn mooist ... en op z'n laatst!
Dag 22: Lugar do Corgo - Ponte de Lima 15km
Je moet al heel erg veel moeite doen om de gele pijlen te ontwijken en verkeerd te lopen! Toch zijn we erin geslaagd. Direct werden we teruggefloten door twee mannen die een bar uitgestormd kwamen en ons armzwaaiend en gesticulerend terug op het rechte pad brachten. Gelukkig, want daar liepen we juist naar beneden en om later terug te komen zou dat weer veel nodeloze energie gekost hebben. Misschien waren we nog wat beneveld door de wijn en de Porto die we bij het avondmaal kregen bij Fernanda!
Heel de dag bewolkt met soms lichte regen. We hadden de jeugdherberg al op voorhand gereserveerd want er is hier drie dagen lang een groot (muziek)feest.
Heel de dag bewolkt met soms lichte regen. We hadden de jeugdherberg al op voorhand gereserveerd want er is hier drie dagen lang een groot (muziek)feest.
Dag 21: Barcelinho - Lugar do Corgo 20km.
We hebben weer geluk gehad om een overnachting te vinden. Van nu af proberen we op voorhand te reserveren. Waar we nu verblijven komen nog steeds pelgrims aan, en ze worden doorgestuurd met een onzeker vooruitzicht. 6 km verder is er ook iets om te slapen maar dat blijkt ook al volzet. Wanneer ze naar Ponte de Lima moeten doorgaan, dan moeten ze nog 15 km doen! Daar hebben we voor morgen al de jeugdherberg gereserveerd.
Vandaag was het al 2 graden koeler en morgen gaan er nog eens zoveel graden af. Mooie wegen door wijngaarden en maïsvelden. Een beetje op en neer. Hier goede albergo 'casa da Fernanda'.
Vandaag was het al 2 graden koeler en morgen gaan er nog eens zoveel graden af. Mooie wegen door wijngaarden en maïsvelden. Een beetje op en neer. Hier goede albergo 'casa da Fernanda'.
Dag 20: Vilarinho - Barcelinhos 27km.
Pelgrims, pelgrims en pelgrims. Vanwaar blijven ze komen? Er zijn er zovelen onderweg. De meesten naar Santiago, onze richting, maar we hebben er al enkele gezien richting Fatima. We spraken nog met zo iemand die nog beter deed dan Antonio. Deze wat slordige man was al een half jaar onderweg. Vertrokken vanuit Polen naar Rome en dan via Lourdes en Santiago onderweg naar Fatima. Een echte beroepspelgrim. Hij vroeg ook eerst een sigaret en later natuurlijk wat nikkel geld.
Wij slapen nu in een Albergo met zowat 30 medepelgrims. De eerste Albergo was al vol.
Vandaag weer heet weer. We hebben weeral wat afgezweet.
Laatste blarenstand: S - L: 0,9 - 0,2
Wij slapen nu in een Albergo met zowat 30 medepelgrims. De eerste Albergo was al vol.
Vandaag weer heet weer. We hebben weeral wat afgezweet.
Laatste blarenstand: S - L: 0,9 - 0,2
Dag 19: Porto - Vilarinho 26,9km (zondag 6 september 2015)
Het duurde wel een tijdje eer we de grote stad Porto helemaal verlaten hadden en we ons weer in ons element voelden op de kleine wegen. Wel veel asfalt en keien onder de voeten vandaag.
We komen al meer pelgrims tegen: 1 Hollander, 1 Engelsman, 2 Litouwers, 2 Hongaren, 1 Canadees en nog een rare kwast!
Toen we in Vilarinho kwamen, wilden we voor de nacht toch iets beter dan de albergo in een klooster. We stapten dus 1 km verder. Kwamen nog langs een ander hostal maar wilden nog 500meter verder naar 'Casa Laura'.
In een café was men met ons lot begaan en men heeft ons geholpen om een kamer te vinden. De twee Hongaarse dames hebben dezelfde stommiteit begaan.
We komen al meer pelgrims tegen: 1 Hollander, 1 Engelsman, 2 Litouwers, 2 Hongaren, 1 Canadees en nog een rare kwast!
Toen we in Vilarinho kwamen, wilden we voor de nacht toch iets beter dan de albergo in een klooster. We stapten dus 1 km verder. Kwamen nog langs een ander hostal maar wilden nog 500meter verder naar 'Casa Laura'.
In een café was men met ons lot begaan en men heeft ons geholpen om een kamer te vinden. De twee Hongaarse dames hebben dezelfde stommiteit begaan.
Dag 18: Grijo - Porto 15 km.
We zijn echte ornithologen geworden: we zien mussen, meeuwen, 1 ijsvogel, gisteren 1 pechvogel en vandaag de hoofdvogel ... een vreemde vogel: Antonio is al 5 maanden onderweg als pelgrim! Hij liet ons een aantal stempelboekjes zien, overladen met stempels. Hij deed o.a.de camino Frances, de la Plata, Lourdes, en nu kwamen we hem tegen richting Fatima, vertrokken in Santiago. Een beroepspelgrim dus. We kunnen er nog iets van leren!
Dag 17: Sao João da Madeira - Grijo 22 km.
Hoeveel pech kan een mens hebben?
Stel: je wil te voet naar Santiago. Je neemt een vliegtuig naar Lissabon en neemt een hotel. Omdat je al een beetje wil oefenen, neem je geen lift maar de trap. En... je verzwikt je linkerpoot nog voor je 1 stap richting Compostella gezet hebt!
Wel, zo'n pechvogel hebben we vandaag ontmoet in de persoon van een Hongaarse vrouw. We zagen ze vanmorgen. Ze zat op een terras met een dikke windel rond haar voet. Ze toonde haar steunband en vertelde dat ze in Lissabon drie dagen in bed gelegen had! Nu is ze via Fatima tot hier gesukkeld. Ze heeft de eerste dagen wel wat openbaar vervoer moeten nemen. Ze gaat dus heel langzaam en probeert de etappes te beperken tot 15 km. Pech dus.
Wij hadden daarentegen een schitterende dag. Lekker verse broodjes als ontbijt. Onderweg nog een stuk pizza in een café waar we nog twee warme broodjes gratis erbij kregen. Middagmaal met dikke groetensoep en een visschotel en bier, alles voor 5 euro! Als het zo verder gaat moet ik mijn broeksriem weer bijstellen in de andere (dikkere) richting.
We zijn hier in Grijo ook naar de mis geweest in het Mosteiro S. Salvador.
Er komen steeds meer pelgrims bij. Nu ook weer een koppel van de USA. Samen in deze Albergo: 8.
Stel: je wil te voet naar Santiago. Je neemt een vliegtuig naar Lissabon en neemt een hotel. Omdat je al een beetje wil oefenen, neem je geen lift maar de trap. En... je verzwikt je linkerpoot nog voor je 1 stap richting Compostella gezet hebt!
Wel, zo'n pechvogel hebben we vandaag ontmoet in de persoon van een Hongaarse vrouw. We zagen ze vanmorgen. Ze zat op een terras met een dikke windel rond haar voet. Ze toonde haar steunband en vertelde dat ze in Lissabon drie dagen in bed gelegen had! Nu is ze via Fatima tot hier gesukkeld. Ze heeft de eerste dagen wel wat openbaar vervoer moeten nemen. Ze gaat dus heel langzaam en probeert de etappes te beperken tot 15 km. Pech dus.
Wij hadden daarentegen een schitterende dag. Lekker verse broodjes als ontbijt. Onderweg nog een stuk pizza in een café waar we nog twee warme broodjes gratis erbij kregen. Middagmaal met dikke groetensoep en een visschotel en bier, alles voor 5 euro! Als het zo verder gaat moet ik mijn broeksriem weer bijstellen in de andere (dikkere) richting.
We zijn hier in Grijo ook naar de mis geweest in het Mosteiro S. Salvador.
Er komen steeds meer pelgrims bij. Nu ook weer een koppel van de USA. Samen in deze Albergo: 8.
Dag 16: Albergaria-a-Nova - Sao João da Madeira 23 km.
Alles liep gesmeerd, dus niet zo veel te vertellen. We hadden café's op tijd, dus eten en drinken en zelfs een ijsje. Een beetje routine voor een pelgrim: gewoon wat kilometers afmalen.
Toch nog een verrassing op 't laatst. We slapen deze keer in een 'Casa de Misericorda', een bejaardentehuis en gehandicapten home. Men maakte hier wat noodbedden klaar en we liggen in een ontspanningsruimte. Onze drie Franse medepelgrims verblijven hier ook. We volgen ze al 4 nachten (en dagen).
Vandaag al wat meer zon maar ik heb de zonnecrème niet hoeven te gebruiken.
Toch nog een verrassing op 't laatst. We slapen deze keer in een 'Casa de Misericorda', een bejaardentehuis en gehandicapten home. Men maakte hier wat noodbedden klaar en we liggen in een ontspanningsruimte. Onze drie Franse medepelgrims verblijven hier ook. We volgen ze al 4 nachten (en dagen).
Vandaag al wat meer zon maar ik heb de zonnecrème niet hoeven te gebruiken.
Dag 15: Agueda - Albergaria-a-Nova 23 km.
Een beetje een grijze dag. Bewolkt en amper zon.
Gelukkig (of net niet) zijn er nog honden die voor wat afwisseling zorgen in het pelgrimsgebeuren. Zij die achter een hek zitten gaan zo wreed tekeer alsof ze ons zo rap mogelijk gaan verscheuren. Ze horen ons van ver aankomen en blaffen het hele dorp op zijn quivive.
Andere honden, die loslopen, blijken dan weer weinig geïnteresseerd in de stappende reiziger. Ze laten ons verstaan dat we niet moeten denken dat we iets speciaals doen: honderden pelgrims hebben ze al genegeerd voor ons!
Gisteren was er een soort labrador die ons de weg wou wijzen. Hij liep ons al een tijdje voor de voeten en toonde ons de gele pijlen nog voor wij ze konden zien. Waarschijnlijk rook hij het aloude spoor van de pelgrims. 't Is hier een weg voor dubbel gebruik: de gele pijlen wijzen naar het noorden, de blauwe naar het zuiden: Fatima! Bij het verlaten van het dorp bleef die hond ons kwispelend volgen tot ik er genoeg van kreeg en hem toe riep: 'Allee, jong, en nu naar huis.' Zonder omkijken liep hij terug de drukke baan over richting dorp!
Zondag had een grote loebas me bijna gescalpeerd. Had ik 10 cm groter geweest, dan had hij net 5 cm van mijn hoofd kunnen schrapen. Ik schrok mij een hoedje wanneer hij zonder verwittiging over een hoge muur zijn grauwe hondenadem in mijn oor blafte. Van schrik durfde ik toen niets doen. Zijn kleinere soortgenoten heb ik dan nog met meer vuur gejend en opgejut. Misschien loopt het nog eens verkeerd af voor ...
Gelukkig (of net niet) zijn er nog honden die voor wat afwisseling zorgen in het pelgrimsgebeuren. Zij die achter een hek zitten gaan zo wreed tekeer alsof ze ons zo rap mogelijk gaan verscheuren. Ze horen ons van ver aankomen en blaffen het hele dorp op zijn quivive.
Andere honden, die loslopen, blijken dan weer weinig geïnteresseerd in de stappende reiziger. Ze laten ons verstaan dat we niet moeten denken dat we iets speciaals doen: honderden pelgrims hebben ze al genegeerd voor ons!
Gisteren was er een soort labrador die ons de weg wou wijzen. Hij liep ons al een tijdje voor de voeten en toonde ons de gele pijlen nog voor wij ze konden zien. Waarschijnlijk rook hij het aloude spoor van de pelgrims. 't Is hier een weg voor dubbel gebruik: de gele pijlen wijzen naar het noorden, de blauwe naar het zuiden: Fatima! Bij het verlaten van het dorp bleef die hond ons kwispelend volgen tot ik er genoeg van kreeg en hem toe riep: 'Allee, jong, en nu naar huis.' Zonder omkijken liep hij terug de drukke baan over richting dorp!
Zondag had een grote loebas me bijna gescalpeerd. Had ik 10 cm groter geweest, dan had hij net 5 cm van mijn hoofd kunnen schrapen. Ik schrok mij een hoedje wanneer hij zonder verwittiging over een hoge muur zijn grauwe hondenadem in mijn oor blafte. Van schrik durfde ik toen niets doen. Zijn kleinere soortgenoten heb ik dan nog met meer vuur gejend en opgejut. Misschien loopt het nog eens verkeerd af voor ...
Dag 14: Mealhada - Agueda 25,4 km.
Zo'n dagetappe lijkt wel eens op een estafette-gestrompel van café naar café. Soms om de dorst te lessen, meestal om hoog nodig... Ik heb al meer café-wc's aan de binnenkant gezien in Portugal dan in België. Die kleinste kamertjes hebben doorgaans een zwaailicht! (Je moet bewegen om het licht te doen branden. Je zit dus veelal in het donker want zo'n sensor reageert niet op geur of geluid!)
We zien er waarschijnlijk ook haveloos, afgepeigerd en bekaf uit. Vanmiddag stopte spontaan een man met een bakkersautootje en vroeg of we naar Santiago stapten. Hij stopte ons vlug een flesje fris water en twee appels toe. Verbouwereerd bleven we staan. Een hele geruststelling om hier van andere pelgrims (2 italianen en 3 fransen) te vernemen dat zij ook zo'n onverwachte bevoorrading hadden gekregen!
We zien er waarschijnlijk ook haveloos, afgepeigerd en bekaf uit. Vanmiddag stopte spontaan een man met een bakkersautootje en vroeg of we naar Santiago stapten. Hij stopte ons vlug een flesje fris water en twee appels toe. Verbouwereerd bleven we staan. Een hele geruststelling om hier van andere pelgrims (2 italianen en 3 fransen) te vernemen dat zij ook zo'n onverwachte bevoorrading hadden gekregen!
