Een beetje een grijze dag. Bewolkt en amper zon.
Gelukkig (of net niet) zijn er nog honden die voor wat afwisseling zorgen in het pelgrimsgebeuren. Zij die achter een hek zitten gaan zo wreed tekeer alsof ze ons zo rap mogelijk gaan verscheuren. Ze horen ons van ver aankomen en blaffen het hele dorp op zijn quivive.
Andere honden, die loslopen, blijken dan weer weinig geïnteresseerd in de stappende reiziger. Ze laten ons verstaan dat we niet moeten denken dat we iets speciaals doen: honderden pelgrims hebben ze al genegeerd voor ons!
Gisteren was er een soort labrador die ons de weg wou wijzen. Hij liep ons al een tijdje voor de voeten en toonde ons de gele pijlen nog voor wij ze konden zien. Waarschijnlijk rook hij het aloude spoor van de pelgrims. 't Is hier een weg voor dubbel gebruik: de gele pijlen wijzen naar het noorden, de blauwe naar het zuiden: Fatima! Bij het verlaten van het dorp bleef die hond ons kwispelend volgen tot ik er genoeg van kreeg en hem toe riep: 'Allee, jong, en nu naar huis.' Zonder omkijken liep hij terug de drukke baan over richting dorp!
Zondag had een grote loebas me bijna gescalpeerd. Had ik 10 cm groter geweest, dan had hij net 5 cm van mijn hoofd kunnen schrapen. Ik schrok mij een hoedje wanneer hij zonder verwittiging over een hoge muur zijn grauwe hondenadem in mijn oor blafte. Van schrik durfde ik toen niets doen. Zijn kleinere soortgenoten heb ik dan nog met meer vuur gejend en opgejut. Misschien loopt het nog eens verkeerd af voor ...
Gelukkig (of net niet) zijn er nog honden die voor wat afwisseling zorgen in het pelgrimsgebeuren. Zij die achter een hek zitten gaan zo wreed tekeer alsof ze ons zo rap mogelijk gaan verscheuren. Ze horen ons van ver aankomen en blaffen het hele dorp op zijn quivive.
Andere honden, die loslopen, blijken dan weer weinig geïnteresseerd in de stappende reiziger. Ze laten ons verstaan dat we niet moeten denken dat we iets speciaals doen: honderden pelgrims hebben ze al genegeerd voor ons!
Gisteren was er een soort labrador die ons de weg wou wijzen. Hij liep ons al een tijdje voor de voeten en toonde ons de gele pijlen nog voor wij ze konden zien. Waarschijnlijk rook hij het aloude spoor van de pelgrims. 't Is hier een weg voor dubbel gebruik: de gele pijlen wijzen naar het noorden, de blauwe naar het zuiden: Fatima! Bij het verlaten van het dorp bleef die hond ons kwispelend volgen tot ik er genoeg van kreeg en hem toe riep: 'Allee, jong, en nu naar huis.' Zonder omkijken liep hij terug de drukke baan over richting dorp!
Zondag had een grote loebas me bijna gescalpeerd. Had ik 10 cm groter geweest, dan had hij net 5 cm van mijn hoofd kunnen schrapen. Ik schrok mij een hoedje wanneer hij zonder verwittiging over een hoge muur zijn grauwe hondenadem in mijn oor blafte. Van schrik durfde ik toen niets doen. Zijn kleinere soortgenoten heb ik dan nog met meer vuur gejend en opgejut. Misschien loopt het nog eens verkeerd af voor ...
